12 października na teren Leśnictwa Promno przywieziono 15 młodych popielic. Działanie to podjęto w ramach realizacji projektu Czynnej ochrony popielicy szarej (Glis glis) w Parku Krajobrazowym Promno realizowanego przez Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego oraz naukowców z Wydziału Biologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu przy wsparciu Nadleśnictwa Czerniejewo.

Zwierzęta przywieziono z hodowli prowadzonej w Instytucie Badawczym Leśnictwa w Sękocinie Starym. Osobniki pochodziły z obszaru Kozienickiego Parku Krajobrazowego.  

Popielice początkowo przebywały w wolierach zlokalizowanych na terenie Stacji Ekologicznej Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Jeziorach, które już wcześniej były wykorzystywane w tego typu projektach. Kolejnym etapem było przewiezienie zwierząt do pięciu nowych wolier aklimatyzacyjnych w Parku Krajobrazowym Promno, gdzie w zamkniętych i zabezpieczonych przed atakiem drapieżników azylach pozostaną przez pierwszy tydzień. Do klatek dostarczany będzie pokarm (owoce, orzechy laskowe, słonecznik). Po tym czasie woliery zostaną otwarte, dzięki czemu popielice będą mogły je opuścić i swobodnie eksplorować teren, jednocześnie powoli przygotowując się do zimy i hibernacji pod ziemią.

Park Krajobrazowy Promno posiada odpowiednie warunki siedliskowe dla tych wyjątkowych gryzoni. W części centralnej parku przeważają gatunki liściaste, takie jak: grab, buk i dąb szypułkowy, klon zwyczajny, jawor, jesion i brzoza. Popielice preferują stare drzewostany z dominacją grabu, buka i dębu. Mogą tam znaleźć odpowiednią bazę pokarmową oraz dziuple, które służą im jako schronienie. Istnieje duże prawdopodobnie, że popielice zamieszkiwały kiedyś  te tereny.

Popielice posiadają niewielu naturalnych wrogów, zdarza się że padają ofiarą sów, łasicowatych lub kotów. Dużo większym zagrożeniem dla tych sympatycznych, objętych ochroną gatunkową zwierząt jest  przerzedzanie drzewostanów, powodujące rozluźnienie zwarcia koron drzew, które w konsekwencji uniemożliwia im przemieszczania się. Ponadto fragmentacja drzewostanów, prowadząca do powstawania małych, odizolowanych od siebie populacji. Taką fragmentację powodują między innymi drogi, nad którymi korony drzew nie stykają się i stanowią dla popielic barierę nie do pokonania.

W kolejnym roku planowane jest montaż budek lęgowych oraz monitoring liczebności, a także wsiedlenie kolejnych osobników.

Katarzyna Sierpowska